I-WAY TO ELLE

Na een medisch akkefietje, dat verder helemaal in orde gekomen is, sta ik dus wel drie maand achter op het schema. Daardoor komt het dat we na de 17 dagen durende oversteek vanuit Las Palmas welgeteld 48 uur op Martinique kunnen blijven. Die zijn goed gevuld met het doen van inkopen, vervangen van doorgeschavielde schoten en verwrongen harpsluitingen, poetsen, afwerken van een veiligheidschecklist, en het oppikken van een derde fransoos.

Die waren nochtans al zwaar in de meerderheid met z’n tweeën, aangezien er natuurlijk geen andere optie is dan dat ik mijn beste Frans boven haal. Je tire mon plan, maar het is toch lastig en geregeld eindigt mijn uitleg op truc en machin. Ze leren mij wat nuttige nieuwe woorden, zoals le gaspillage (ontoelaatbaar), le tangon (moet altijd horizontaal) en l’hameçon (waarin te weinig gebeten word). Ik lach mij een kriek met hun uitspraak van het Engels.

Wanneer we die dinsdag de touwen losgooien weerklinkt er in mijn hoofd, zoals altijd op zo’n moment, het krachtige thema van Pirates of the Caribbean. En wat later op volle zee, met de spinakker gehesen die ons aan acht knopen richting Bonaire laat galloperen, draait mijn interne DJ mijn favoriete nummer van AC/DC.

Veel wind is er ons verder niet gegund tijdens dit korte tripje (het is maar 456 mijl naar Bonaire, dat wordt allemaal zo relatief). We varen veel op de motor, zien veel vliegende vissen, en 200 mijl uit de kust komt een duif een nachtje uitrusten op de iridiumantenne. De fransozen zijn muziekliefhebbers en ik ontdek tot mijn grote vreugde dat ze Sixto Rodriguez kennen. Verder studeer ik veel in mijn Spaans voor Dummies, en schiet ik mijn eerste beelden van dolfijnen onder water.

Op Bonaire zal ik eindelijk Karina en Wouter en Le Grand Bleu terugzien, dat zal deugd doen want ik heb hen gemist en we hebben veel bij te praten. Voor de rest zijn de Nederlandse Antillen ook maar weer een pitstop want we moeten ons reppen naar Panama (een mijl of zevenhonderd). Vanaf daar herneemt de reis voor mij aan een normaal tempo, en komt “elle” voor een maand aan boord: Nancy.

Februari en maart zijn voor mij een highway waarop ik mijlen moet afleggen om haar op het einde opnieuw in mijn armen te kunnen sluiten. Ze I-way to “elle”.