LOSLATEN

“Wij reizen om te leren.” Erik zegt het bijna elke dag. Ja, er is veel te leren en te ontdekken: over de natuur, het zeilen, de mensen en de plaatsen waar we komen.

De pelikanen hier zijn bruine pelikanen, en hebben een andere vistechniek dan die soort met een zak aan hun bek. Schitterende educatieve docu’s, live voor onze ogen, van ‘s ochtends tot ‘s avonds.

En het Panamakanaal! Ik herinner me nog vaag een hoofdstukje Panamakanaal ergens in het middelbaar. Saai, man! Maar als je er zelf door vaart, leer je dingen die je nooit meer zal vergeten.

Dat ze een reusachtig gebied hebben laten vollopen voor het kanaal (nu ‘Gatún Lake’). Dat er geen enkele schroef in de sluispoorten zit. Dat er tienduizenden arbeiders gestorven zijn. Dat de bouwleider een Belgische immigrant was, van Stekene dan nog – of all places. Voor het imposante gebouw van de administratie van het Panamakanaal staat een gigantisch monument met de naam ‘Goethals’ er op. Nu gij.

We reizen om te leren. Meestal bedoelt Erik echter: “… om onszelf beter te leren kennen.”

Er zijn zoveel gevoelens die ik het voorbije jaar hier aan boord had die ik liever niet heb, maar toch steken ze de kop op.

Frustratie. Omdat de gasfles leeg is op het moment dat ik een brood in de oven heb.

Verdriet. Omdat ik Maya mis.

Verontwaardiging. Omdat ik iemand tegenkom die onvriendelijk is.

Boosheid (uit de hand gelopen frustratie). Ongeduld. Argwaan. Zelfmedelijden.

Erik heeft er weinig last van. En als het dan toch eens naar boven komt? Dan denkt hij aan zijn grote voorbeeld (“gij kunt nooit raden wie dat is”). “Tante Maggie,” zeg ik. Ik moest er zelfs niet over nadenken.

Juist. Hoe zij in het leven staat, deze fantastische 82-jarige vrouw, daar mag ook wel eens een monument voor gebouwd worden. “Als er een probleem is, en je kan het oplossen: maak je niet druk. Als er een probleem is en je kan het niet oplossen, dan heeft het ook geen zin om je druk te maken.”

“Laat het los, kindje,” zegt ze.

Loslaten. Dat doe ik nu. En: “Praat alleen als wat je zegt mooier is dan de stilte.”

Dat leren wij hier allemaal op reis. Tante Maggie is dan wel in België, maar dan noemen we het toch gewoon ‘afstandsonderwijs’? 🙂