SAFETY FIRST, ZEEBENEN EN HET LIEFSTE ZWERFKATJE TER WERELD

Eerst nog even samenvatten: Wouter vertrok al in februari, ik op 28 april (naar Athene, Le Grand Bleu), en Erik op 8 juli vanuit Oostende (Dr NO). De twee boten ontmoeten elkaar in augustus op Ibiza.

Ik ben net terug van een weekje Athene, waar ik Wouter en Nynke geholpen heb met het schoonmaken van de boot en voorraden inslaan. Ik denk dat we 100 rollen WC-papier bij hebben :-). Nynke blijft de hele maand april op Le Grand Bleu om de gasten in de watten te leggen. Le Grand Bleu vertrekt op 6 mei richting Palermo. Volg onze route hier: www.sailinglegrandbleu.com/nl/reisroute/.

Maandag zeilden we van Athene naar het pittoreske Aegina, een klein eilandje waar er nog geen toeristen te bespeuren vielen rond deze tijd van het jaar. We legden aan tussen de vissersbootjes en ontmoetten er het liefste zwerfkatje ter wereld. Hij kwam op ons afgelopen en wilde vooral geknuffeld worden. Wouter nam hem op zijn arm, en ook bij mij zat hij een tijdje op mijn schouder om de wereld eens vanuit een ander perspectief te kunnen bekijken.

We doopten hem ‘Matje’, het Oostends voor ‘maatje’. Matje bleef bij ons en volgde ons later aan boord om een hapje mee te eten en een dutje te doen. ‘s Avonds verdween hij, waarschijnlijk om te gaan feesten, maar de volgende ochtend stond ie er weer, voor een knuffel en een ontbijt. We hadden hartzeer toen we hem dinsdagochtend achterlieten op het ponton.

Dinsdag, op zee, vroeg skipper Wouter of we zin hadden in een spelletje. Ja! Altijd hoor!

Het spelletje bleek een oefening ‘man overboord’ te zijn. Wouter gooide plots een fender* overboord, en gaf ons de opdracht hem te ‘redden’. We leerden meteen dat er een aantal belangrijke regels zijn: situatie inschatten, taken verdelen, gerichte actie ondernemen. Eén persoon krijgt bijvoorbeeld de opdracht om de drenkeling in de gaten te houden en te blijven wijzen naar de plaats waar hij drijft. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben de fender gered!

Later die dag lagen we voor anker, dicht bij de haven van Piraeus. Dirk, onze hobbykok, maakte een fantastische lunch met verse feta. Voor anker liggen kan soms wel wat meer wiebelen, maar het is een heel fijn gevoel (vind ik toch).

Toen ik ‘s avonds rond 22.00 uur thuis was, bedacht ik dat ik op één dag heel veel verschillende soorten verplaatsingen had gemaakt: gezeild, op een motorbootje gezeten, de bus genomen naar de luchthaven, gevlogen (Athene – Brussel), de trein genomen van Zaventem naar Sint-Niklaas. En daar nog een taxi genomen naar huis (als het genoeg geweest is, is het genoeg geweest). Maar van al deze vervoermiddelen was er maar eentje dat bleef hangen: ik had zeebenen, van Le Grand Bleu. Zalig!

Karina

*Fenders zijn een soort van stevige ballonnen die aan de zijkanten van een boot gehangen worden bij het aanleggen, om te vermijden dat boten tegen elkaar botsen als ze naast elkaar in de haven liggen. Je ziet ze hier hangen op de eerste foto.