NYNKE BLOGT: HEERLIJKE WEEK MET DIRK, PEGGY EN TIM

Het is donderdag.

Dirk, Peggy en Tim zijn nu al vijf dagen aan boord van Le Grand Bleu. Vanochtend zijn we vroeg uitgevaren vanuit de baai Mandraki, gelegen aan de Noordkant van het eiland Hydra. Daar lagen we voor anker, onder de heldere sterrenhemel met de geluiden van vechtende katten op de achtergrond. Op het eiland zijn er nauwelijks auto’s. Al het vervoer gaat per ezel!

Nu varen we rond de 8 knopen. Het grootzeil en de genua staan op. We gaan schuin en Tim vindt het een beetje spannend. We stellen hem gerust, hij zit dicht bij mama. De afgelopen dagen hebben we veel verschillend weer gehad. Het ene moment lagen we zonder wind te dobberen op de zee in volle zon, en het andere vaarden we met veel bewolking en ruime wind met veel kleren aan.

De golven komen soms van zij, dan weer van achteren, en dan weer van voor. We hebben veel mooie dingen meegemaakt samen. Het beeld, vanuit het raampje van de kombuis met Wouter en Tim samen rondjes varend in de rib, beide zwaaiend naar Peggy en Dirk, is blijven hangen. De eerste duik van Dirk, Peggy en Tim in het toch nog redelijk frisse water. Ondanks de temperatuur van het water bleef Dirk stoer het langst van iedereen in de zee.

Peggy, die vooral wilde uitrusten tijdens de reis, leest boeken en ontspant tijdens het varen, genietend van de zon en de deining. Er wordt ook veel gelachen en geplaagd. Tim neemt het liefst Wouter in de maling, dan bespreekt hij z’n plan met mij, en samen hebben we veel plezier. Er wordt ook wat gegniffeld om mijn Hollands taalgebruik.

De vier Vlamingen roepen in koor: ‘Dat is heeeeerrrlijk!’ Amai :-).

Gisteren is de paashaas geweest! Die had twee chocolade eieren verstopt in de boot voor Wouter en Tim.

Ik kan best wel lekker koken, dat mag gezegd. Samen met Tim heb ik verse vis gehaald op de markt van Spetsai. Hm, lekker!

En Matje, het zwerfkatje?
Matje hebben we al een paar dagen niet gezien. Wouter heeft hem al een kaartje gestuurd dat we snel langskomen op Aegina om te knuffelen en te spelen.

Liefs,

Nynke

WAT VERTREKKEN MET ANDEREN DOET. EN MET MIJ.

Ik ben al een paar maanden aan het vertrekken. Dat wil zeggen: vanaf de aankondiging van mijn plannen, tot nu. Nu wordt het spannend. Binnen 16 dagen neem ik een one way ticket naar Athene. En nu merk ik een verschil. Aanvankelijk waren mensen gewoon blij voor mij, en nieuwsgierig. Wàt ga je doen? Wow! En wanneer? En met wie?

En nu is het bijna zo ver. En er verandert iets. Mijn omgeving neemt nu echt afscheid van mij, en het is alsof ik een beetje doodga, alsof ze het gevoel hebben me nooit meer terug te zullen zien. Wat natuurlijk niet zo is. Maar toch.

Er worden oprechte gesprekken gevoerd, soms bijna bekentenissen. Er wordt bewierookt, een laatste boek meegegeven, een brief geschreven. Het verschil tussen doodgaan en vertrekken is dat ik het allemaal mag meemaken. Niemand hoeft te zeggen: “Ach had ik maar.”

Het is heel intens, en zeer aangenaam. Er is geen verdriet, maar wel een behoefte om nog snel een aantal dingen recht te zetten, te regelen, uit te spreken. Er wordt zonder gêne geknuffeld op straat met iemand die je nog tegenkomt na lange tijd niet gezien te hebben.

Heel fijn is dat, op die manier vertrekken. Iedereen zou eens moeten vertrekken, ooit.

En wat het met mij doet? Al het materiële wegdoen is geen probleem. maar bij het inpakken gaan Maya’s eerste schoentjes in een bananendoos, net zoals haar kindertekeningen en haar lieve briefjes naar mij toen ze klein was.

Om het met Toon Tellegen te zeggen: “Ik wil je graag missen, maar ik weet niet wat dat is. Dus misschien moet ik eens vertrekken.” (Mier tegen Eekhoorn)

Karina

Foto: dochter Maya met poes. Al enkele jaren geleden, maar een van mijn favorieten.

 

 

SAFETY FIRST, ZEEBENEN EN HET LIEFSTE ZWERFKATJE TER WERELD

Eerst nog even samenvatten: Wouter vertrok al in februari, ik op 28 april (naar Athene, Le Grand Bleu), en Erik op 8 juli vanuit Oostende (Dr NO). De twee boten ontmoeten elkaar in augustus op Ibiza.

Ik ben net terug van een weekje Athene, waar ik Wouter en Nynke geholpen heb met het schoonmaken van de boot en voorraden inslaan. Ik denk dat we 100 rollen WC-papier bij hebben :-). Nynke blijft de hele maand april op Le Grand Bleu om de gasten in de watten te leggen. Le Grand Bleu vertrekt op 6 mei richting Palermo. Volg onze route hier: www.sailinglegrandbleu.com/nl/reisroute/.

Maandag zeilden we van Athene naar het pittoreske Aegina, een klein eilandje waar er nog geen toeristen te bespeuren vielen rond deze tijd van het jaar. We legden aan tussen de vissersbootjes en ontmoetten er het liefste zwerfkatje ter wereld. Hij kwam op ons afgelopen en wilde vooral geknuffeld worden. Wouter nam hem op zijn arm, en ook bij mij zat hij een tijdje op mijn schouder om de wereld eens vanuit een ander perspectief te kunnen bekijken.

We doopten hem ‘Matje’, het Oostends voor ‘maatje’. Matje bleef bij ons en volgde ons later aan boord om een hapje mee te eten en een dutje te doen. ‘s Avonds verdween hij, waarschijnlijk om te gaan feesten, maar de volgende ochtend stond ie er weer, voor een knuffel en een ontbijt. We hadden hartzeer toen we hem dinsdagochtend achterlieten op het ponton.

Dinsdag, op zee, vroeg skipper Wouter of we zin hadden in een spelletje. Ja! Altijd hoor!

Het spelletje bleek een oefening ‘man overboord’ te zijn. Wouter gooide plots een fender* overboord, en gaf ons de opdracht hem te ‘redden’. We leerden meteen dat er een aantal belangrijke regels zijn: situatie inschatten, taken verdelen, gerichte actie ondernemen. Eén persoon krijgt bijvoorbeeld de opdracht om de drenkeling in de gaten te houden en te blijven wijzen naar de plaats waar hij drijft. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben de fender gered!

Later die dag lagen we voor anker, dicht bij de haven van Piraeus. Dirk, onze hobbykok, maakte een fantastische lunch met verse feta. Voor anker liggen kan soms wel wat meer wiebelen, maar het is een heel fijn gevoel (vind ik toch).

Toen ik ‘s avonds rond 22.00 uur thuis was, bedacht ik dat ik op één dag heel veel verschillende soorten verplaatsingen had gemaakt: gezeild, op een motorbootje gezeten, de bus genomen naar de luchthaven, gevlogen (Athene – Brussel), de trein genomen van Zaventem naar Sint-Niklaas. En daar nog een taxi genomen naar huis (als het genoeg geweest is, is het genoeg geweest). Maar van al deze vervoermiddelen was er maar eentje dat bleef hangen: ik had zeebenen, van Le Grand Bleu. Zalig!

Karina

*Fenders zijn een soort van stevige ballonnen die aan de zijkanten van een boot gehangen worden bij het aanleggen, om te vermijden dat boten tegen elkaar botsen als ze naast elkaar in de haven liggen. Je ziet ze hier hangen op de eerste foto.

ZONNESCHIJN MET NYNKE

Dinsdagavond laat arriveerde Nynke, onze hostess voor de hele maand april. Rugzak volgepakt, moe van de vlucht Schiphol-Athene, maar zeer enthousiast!

Het is nu donderdag, maar we weten al dat Nynke lekker kan koken, heel sociaal is, en met plezier de handen uit de mouwen steekt. Wat een aanwinst!

Nynke houdt van muziek, van koken en van avontuur.

Is zeilen met Le Grand Bleu een avontuur voor Nynke? Zeker weten, zegt ze. Ze is erg benieuwd naar de gasten, en kijkt er naar uit om die met al haar horeca-ervaring in de watten te leggen.

Nynke houdt van water: zwemmen, snorkelen, en zeilen. Komt dat even goed uit zeg! 🙂

INPAKKEN EN AFSCHEID NEMEN

Afscheid nemen hoort erbij, als je vertrekt. Mijn collega’s en vrienden hadden dat goed begrepen en hebben me een zalige fuif bezorgd in mijn (ondertussen zo goed als lege) huis. Er waren 3 DJ’s, iedereen was verkleed in seventies, en de vogeltjes floten al toen de laatste gasten naar huis fietsten.

De collega’s hadden een liedje gemaakt voor mij, en er werd hier en daar wel wat gesnotterd. Maar ik ga gewoon de wereld rondzeilen, dus zo heel erg is dat niet. I will be back! (tenzij ik ergens blijf plakken).

Mijn vriendinnen hebben een boodschap laten drukken op een lekker warme joggingvest. Ik moet elke maand een foto maken van mij in die vest en doorsturen :-).

Mijn collega’s hebben foto’s laten drukken op een dekbedovertrek. Daar zal ik elke nacht in slapen op Le Grand Bleu of Dr NO.

Afscheid nemen is niet fijn, maar op deze manier wil ik wel vaker afscheid nemen.

Het was een nacht om nooit te vergeten. Zo was ik helemaal van mijn melk toen Joke, die ik al bijna 30 jaar niet meer gezien had, plots aan mijn deur stond. Ze vond het tijd worden om elkaar nog eens te zien. Zalig!

En dan Petra die naar haar auto stapte om naar mijn feestje te rijden, maar toen zag dat haar autoruit ingeslagen was. Foei, die dieven! ‘Scherven brengen geluk’, schreef Petra later op Facebook, ‘neem ze maar mee de wereld rond, Karina.’

DANKJEWEL LIBELLE!

Wat een heerlijk zonnige dag vandaag!

Ik had het genoegen  kennis te maken met Ann, fotografe voor Libelle. Afspraak op Dr NO, Mercator Marina, Oostende, voor een echte fotoshoot! Zalig hoe Ann me begeleidde. Ze zei: “Ja, straal maar, goed zo!” Ik voelde me op een bepaald moment echt een topmodel :-). Ze zei ook dat ouder worden niet betekent dat je niet mooi bent. Gaan we onthouden!

Die arme Ann moest zich soms wel in posities wurmen om een goede foto te maken. Erik maakte foto’s van de fotoshoot. Voor meer foto’s: bekijk onze Facebookpagina: https://www.facebook.com/SailingLeGrandBleu/

Eerder op de dag werd ik geïnterviewd door Barbara, journaliste voor Libelle. Dat was ook heel aangenaam. En ze stelde me vragen waarover ik nog nooit had nagedacht: “Als welke mens wil je terugkomen?”, “Welke boodschap wil je nalaten?”, “Wie/wat ga je het meeste missen?”

We gaven elkaar een hand bij het begin, maar een kus op het eind.

Dat was een diepte-interview, dat zeg ik je. Publicatie is voorzien voor april of mei, maar ik hou je op de hoogte!

 

Karina

OH! HIER WIL IK WEL SLAPEN!

Poetsen en schrobben, met resultaat. Kijk eens naar deze kajuit. Wil je hier niet in slapen? Ik wel!

Lekker comfortabel, knus, en schone handdoeken. Ik heb het zelf uitgeprobeerd, en het is zeker de moeite. Lekker dekbed, zachte kussens, aparte douche. Wouter is nog volop bezig met opblinken, maar het gaat vooruit!

Wij zijn enorm benieuwd naar wat onze gasten er van zullen vinden!

 

Werk aan de winkel!

Wouter krijgt hulp om Le Grand Bleu op te ruimen en klaar te maken om gasten te ontvangen. Er is wel wat werk: er moet gepoetst en geschrobd worden, overbodige zaken moeten van de boot gezwierd worden.

Witgoed naar de ‘laundry man’, die het komt ophalen en netjes verpakt weer terug brengt naar de haven. Een voorraad schoonmaakmiddelen inslaan, omdat we willen dat alles proper blijft tijdens de reis. Haakjes, douchekoppen en klinken opblinken, of – indien nodig – vervangen. Lampjes nakijken. Hout boenen.

Dat is veel werk, maar we zijn gemotiveerd! 🙂

WOUTER IN TINOS

Wouter is al in Tinos. Op z’n Grieks is dat Τηνος Χωρα.

Blijkbaar is het daar vandaag een feestdag. Even opgezocht wat de Grieken te vieren hebben: Kouloma (Kathara Deftera, Witte maandag, Asmaandag) luidt het begin in van de vastentijd, die 40 dagen zal duren, tot Orthodox Pasen. De dag valt op de maandag zeven weken voor de Paaszondag.
Deze maandag, aan het einde van Carnaval, wordt in Griekenland met een uitgebreide vismaaltijd gevierd. Wie vlak aan zee woont, rijdt naar de kust om daar buiten aan het water kreeft en inktvis te eten. Er wordt gedanst op oude volksmuziek.
Op het platteland is het de gewoonte om te gaan picknicken. Er wordt uitgebreid getafeld, maar zonder vlees, boter, melk, eieren. Traditioneel wordt die dag ook veel gevliegerd.

Dansen, Wouter!

Karina

EN WOUTER IS VERTROKKEN!

Wouter nam woensdag de trein naar Zaventem, om daar het vliegtuig te nemen naar Athene (one way ticket!), en om van daaruit weer te vliegen naar Leros. Tja, als je rond de wereld wil zeilen, moet je er wel iets voor over hebben. Wouter heeft zich de voorbije dagen bezig gehouden met de laatste loodjes van de werken van Le Grand Bleu. Alle veiligheidsvoorschriften checken en zo van die dingen.

En vandaag is Wouter vertrokken met Le Grand Bleu naar Athene. Samen met zijn vriend Arno gaat hij de boot naar Athene brengen. Op het gemakje he, van eilandje naar eilandje. Dinsdag zullen ze daar aankomen.

Ik heb de nieuwe boot zelf nog niet gezien, maar vlieg op 1 maart ook naar Athene. Spannend!

Later meer nieuws!

Karina