EEN JAAR AAN BOORD

Vandaag dag op dag een jaar geleden stapte ik in Dendermonde op de trein. Mijn mama en papa waren er om mij uit te zwaaien. Ik had nog geen idee waaraan ik begonnen was. Ik had nog steeds geen idee toen ik met die grote boot die ik nog niet kende naar Athene voer. Toen werd het duidelijk: er is werk aan de winkel.

Intussen heb ik heel veel bijgeleerd. Ieder schroefje en boutje aan de boot heb ik losgemaakt. Ik noem mezelf nog geen technicus, maar ik ben op de goeie weg. Ook het charteren was nieuw. Het is wel heel leuk want we hebben al heel veel leuke en lieve mensen ontmoet. Lieve mensen, als jullie dit lezen: sorry voor de beginnersfoutjes. Karina en ik leren iedere week bij hoe we het leven aan boord zo leuk en aangenaam mogelijk kunnen maken.

Zelf ben ik ook veranderd. Ik zie de wereld en haar mensen op een andere manier. Plots lijkt alles mooier. Hier in Grenada bijvoorbeeld, als je in de wasserij vraagt of ze je kleren kunnen wassen, is het niet mogelijk. Als je eerst vraagt hoe het met hen gaat is plots alles mogelijk. Het is even wennen maar eigenlijk wel mooi. Ik denk dat het in België ook zo zou mogen.

Of ik nog niet terug naar België wil? NEEN. Ik ben aan sneltempo vanalles van mijn bucketlist aan het schrappen, maar die lijst is nog te lang (en mijn baard nog te kort).